De Tour de France zit er weer op, prachtige ronde met historie, topprestaties van de bovenste plank, teleurstellingen, valpartijen, afzien en euforie. De individuele prestatie en de teamprestatie, het zit er allemaal in. Vat je dat in een video van nog geen 4 min, dan zie je eigenlijk nog helemaal niets. Die mooie momenten, die pijnlijke momenten maar dan wel alleen juist die het meest in het oog springen. Maar de echte mooie beelden, die bereiken ons niet. Dat is iets wat alleen voor de renner is, voor de ploeg en iedereen die daar omheen knoeper hard meewerkt.
Welke pijn ben je bereid te verdragen ?
De weg er naar toe, verreweg de mooiste. Iets wat niet alleen geld voor de top, maar voor elke sporter. Talent of geen talent, man of vrouw, jong of oud, de weg die jij bewandeld is waar het om draait. Het doel is de richting, het behalen is de prijs die je er voor krijgt.
Dat klinkt hard, maar eigenlijk is dat het ook. Als je ergens voor gaat moet je ook er alles aan doen om het te proberen te behalen. Met nadruk op ‘proberen’ want er zijn geen garanties, niet in de sport, niet in het dagelijks leven. Het is een kwestie van hard knokken, strijden, afzien, pijn, geluk, euforie, piekmomenten en succes, die elkaar afwisselen en dan samen een geheel moeten vormen. Het is best een interessante vraag, de wens om een zorgeloos, gelukkig en gemakkelijk doel te kunnen behalen of leven te hebben. Want om te bereiken wat je wil, zal je ook moeten vechten om het te bereiken, zal je moeten accepteren dat het niet eenvoudig is, je verliezen durven te nemen en de dus de pijn te accepteren. Juist dat laatste, accepteren is een proces.
Juist door wel met beide schouders er onder te gaan staan, de klappen willen accepteren, het falen bereid bent te ondergaan, elke keer weer opnieuw te beginnen, van de fouten te leren en vooral ook je eigen verwachtingen bij te stellen, zal de pijn een stuk dragelijker maken. Juist die pijn, de strijd en het gevecht net vooral jezelf zal het plezier, de winst en uiteindelijk de positieve momenten nog mooier en zoeter doen smaken. Deze uiterste, de pijn en het succes zijn inherent aan elkaar verbonden en hebben elkaar keihard nodig om ook te kunnen slagen. Het is juist aan jou de taak om hierin de voor jou juiste balans te vinden.
De worstelingen, bepalen het succes, de problemen onderweg bepalen het geluk en daarnaast ook iets betere problemen. Het is een proces waarbij je op eigen kracht, met de juiste support en hulp van hen die voor jou ook het beste willen, dat je moet doorlopen. Een fundering is de basis, het perfectioneren is het doel. Zie het als het beklimmen van een berg, als je denkt dat je op een gegeven moment wel mag stoppen, heb je het niet helemaal begrepen. Het plezier zit hem namelijk in de klim zelf ! Maak het de aller mooiste klim voor jezelf!
In dit proces heb je zeker ook te maken met emoties, super fijne en hele lelijke.. maar beide zijn niet meer dan biologische signalen die bedoelt zijn om je juist een zetje in de richting te geven van een verandering. De verandering daar gaat het om, de fundering van het behalen van jou doel. Emoties helpen je daarbij maar zijn geen garanties voor het succes, ze zijn nodig. Tenslotte is het zo dat als iets goed voelt, het nog niet wil zeggen dat het goed is en als iets slecht voelt wil dat nog niet zeggen dat het ook echt slecht is. Positieve en negatieve emoties, beide hebben voor jou een functie, leer ervan!
Uiteindelijk bepaal jij zelf je pad en maak je de keuzes die voor jou goed voelen. Dat het lang niet altijd leuk is heeft een oorzaak, veandering doet pijn. Jij bepaalt alleen helemaal zelf hoe ver je dat wilt laten komen. Er is in het hele traject maar één winnaar en dat ben je helemaal zelf! #sportismooi en soms ook lelijk! Een lange weg, maar verder wel een enorm mooie!!
Note: eigen beelden Noord/Zuidlijn Amsterdam
Comment