Zeker als het gaat over mijn zwemmen, niet in een zwembad maar in open water, liefst dan nog op zee, met stroming, golven en wind. Coördineren, technisch blijven zwemmen en de klus klaren met je buddy, betekent uren maken.
Meters, herhalen, blijven herhalen in het hoofd, ontspannen en vooral genieten van het werken aan. Super mooi dit, super moeilijk, super zwaar zeker in het begin, momenten van gesloopt zijn, problemen met de ademhaling en bijna hyper ventileren, ze zijn allemaal voorbij gekomen. Buiten de stiekeme angst voor open water ( lees, wat zwemt er onder mij door 🙂 ), maar wat het daardoor nog aantrekkelijker maakte. Er bij opgeteld, heb ik mijn portie doorzetten behoorlijk aangesproken. Leren, verbeteren en door krijgen hoe je het kunt en moet doen, is super, het lichaam in staat brengen iets te doen wat best tegen de normale gang van zaken is, was de uitdaging. Ademhalen tijdens het zwemmen, proberen te drijven en niet als een duikboot na drie slagen onder water te liggen, niet na één baantje aan het zuurstof te moeten en een ontspannen ritme te vinden om ook nog eens vooruit te komen in het water.
Het zat er allemaal in de laatste jaren, maar dat betaald zich dan ook wel uit al deze uren. Zwembad in de winter maar zo snel mogelijk naar het buitenwater. Dit werd 2 tot 3 keer per week, Javakade rond, weer of geen weer gezwommen werd er. Zeker met deze afgelopen top zomer was het zeker geen straf. Zonder blauwalg omdat het hier altijd doorstroomt en relatief toch net even wat kouder is dan de grachten en stilstaande plassen, stond niets in de weg om progressie te boeken. De Amsterdam City Swim, jaarlijkse goed bedoeld uitje in de zomer, ging helaas niet door. Geen grachten, dan maar plan B op de valreep. De IJswim op IJburg doen met de mannen. Wel even wat anders, onbekende locatie, geen 2km maar 4km zwemmen in top weer. Wat een feest en het ging super, non stop crawl, rust en herhaling, alles wat er geleerd was herhalen in het hoofd, bijna zen door de nieuwbouw grachten op IJburg. Klaar voor het avontuur wat er nog moest gaan komen.
Griekenland, zwemmen op zee, bijscholen, super veel leren en vooral structureel veel meters maken, waarbij de techniek, zoals Marjon ( Marjon Huibers – Swimfantastic ) het altijd zegt, ‘Peter, zwemmen is een denksport’ de boventoon vormt. 4 dagen max in alle opzichten, pracht locatie, super weer, super leuke groep, alles erop een eraan, niets staat in de weg voor het ultieme doel. Het zwemmen is hier alleen wel allemaal op zee, open zout water, veel water en serieuze afstanden met stroming, met golven en vooral met jezelf! Magische plek, rust en wijds, kijkt zo op zee en ziet aan de horizon de bergen. Vanaf de rots beneden aan het water, duik je in het water en ben je een met de zee en alles wat hier rondzwemt maar zich lekker niet laat zien. Alleen de dolfijnen, die zijn nieuwsgierig en komen dichtbij ons zwemmen, je hoort het geluid van ze als je met je hoofd onder water bent. Zo gaaf!
Vorig jaar was ik hier ook, het eerste echte buitenwater op zee trainingskamp. Ook toen was het al super en werd de basis en verslaving echt wel gelegd. Dit proeft naar meer. Meer werd het zeker, veel meer. Serieuze afstanden voor mij, die een paar jaar geleden echt ondenkbaar leken. Maar door de training, de lessen en de uren oefening kwamen de afstanden wel heel dichtbij. Deze keer was de aandacht dan ook op de belangrijkste punten voor het zwemmen van grote afstanden, rust, navigeren en ontspannen, samen met je buddy focussen. Marjon en Giel slijpen de details bij, streng maar met een doel, zowel op zee, in het zwembad bij het huis als met video beelden worden alle puntjes van aandacht bekeken en herhaald. Weten waar je het kunt winnen, weten waar je kunt verbeteren. Woh!
Dit jaar stond het grotere werk op het programma, 3 dagen trainen, bijscholen, verbeteren en meters maken en dan op de laatste dag de oversteek maken. Op dag drie de tocht van het huis naar strand Gaterkaki op 2,5 km, trainen met elkaar voor het zwemmen van formaties, duo’s en in lijn. Navigeren en tempo’s zwemmen, allemaal in voorbereiding op de oversteek van de vrijdag.
Aankomen, het water uit lopen, even een beetje water onder de bomen en en terug het water in. Met Marjon terug zwemmen was de uitdaging. Pff uitdagend voor mij om de zwemtrainer bij te blijven, voortvarend van start, focus en met de gedachte die laat ik niet los. Gaat goed, bijt me vast en weet dat er een kano links van me meevaart. Zodra we de kustlijn uit zijn, krijgen we de stroming vol tegen. Ziet er naar uit dat het een beste uitdaging wordt vanmiddag. Marjon, met zo’n mooie techniek en ervaring houd de snelheid erin, ik moet iets lossen en weet dat de komende 40 min de strijd met mezelf moet leveren. Herhalen, ontspannen, focus en niet stoppen, dat gaat, dat lukt en realiseer me wel dat de kano naast me echt mijn enige connectie is met de rest van de wereld. Ik lig hier alleen in het water en moet mijn eigen klus klaren !! De kano geeft wel rust en vertrouwen, trotseer de stroming en zwem het uit. Lekker zo even 5km als training. Had ik ook wel even nodig voor de vrijdag, het vertrouwen dat ik het kan.
Zwemmen naar Bouka
Hemelsbreed ruim 4km, maar met stroming, golven en navigeren met een focuspunt van de grote boom aan de horizon, worden het wel meer meters. Dat is de uitdaging van de laatste dag Ruim 4500 slagen in het vooruitzicht, de beloning is de lunch aan de overkant. Ben er klaar voor, kom maar op, al blijft het rete spannend. De start na een goed ontbijt is om 10:00, in 2 ploegen. De deal en uitdaging is om de punt formatie, die we gisteren geoefend hebben te gaan doen om samen de oversteek te halen. Mocht het niet standhouden dan is er altijd nog het plan B, je eigen buddy. Nog even een foto voor de start, boei om, brilletjes schoon, zonnebrand op de schouders en rug.. water in en de laatste briefing van Marjon en Giel. De 2 bootjes met de Griekse vissers zijn er ook en Marjon vaart ook nog op de kano mee. Veiligheid voor alles!
We vertrekken keurig in de afgesproken formatie van 5 zwemmers, niet te snel, bij elkaar blijven en wisselen na 100 slagen, waarbij de kopzwemmer zich naar rechts laat afzakken en de tweede zwemmer de groep meeneemt. Het is te gek om zo samen de uitdaging aan te gaan. Dicht bij elkaar en proberen gebruik te kunnen maken van de zwemmer voor en naast je. Het gaat goed, maar ook weten we wel wie de snelste en sterkste zwemmers zijn, die dan ook als het uit elkaar breekt samen de tocht voortzetten. We doen ons best, maar uiteindelijk na een wissel of vier, breekt de formatie en zijn de 2 snelste voor de groep. Plan B treed in werking. Ik zwem met Kai links van me. Slagen maken, navigeren en ontspanning blijven zoeken. In mijn hoofd hoor ik de stem van Marjon en Giel, ‘elleboog langs je schouder, ontspannen hand, pak de bumper, glij’ en herhaal de beweging, slag na slag. Als ik links adem, zie ik Kai net onder mij zwemmen, in het zelfde ritme. Goed gevoel dat je hier niet alleen bent blijft voor mij:-) ook belangrijk. Af en toe zie ik Kai ook kijken op zijn blauwe Polar of zijn ritme nog goed is als ik links adem, we gaan als de brandweer!
Zwemmen en kijken, het gaat mee steeds beter af, geeft ook een vorm van rust dat je weet dat je de goed richting opzwemt, maar door de stroming en golven zwemmen we toch in een ruime boog. Maar het gaat! Kai, gisteren nog ziek, blijft als een lastige vlieg naast me, kopwerk zal er niet komen van hem vandaag, maar daarvoor ben je elkaars buddy, samen sterk. Het is voor mij ook een mooie boost om Kai in mijn stroming te houden zodat hij zich daar aan kan optrekken. Meters gaan voorbij, niet moe, geen pijn, geregeld een ruime slok zeewater naar binnen, maar dat gaat ook wennen. Giel komt geregeld langszij bij iedereen, er is even oogcontact en een duim van mij omhoog zodat hij weet dat het goed gaat. Doorzwemmen, op naar de beloning aan de overkant. (Overdadige lunch met een drankje.. in de zon aan het water bij de Griekse godin) De boom, het enige puntje van referentie voor mij, komt langzaam dichterbij, het zwemmen gaat nog steeds. Er bekruipt mijn een super lekker gevoel dat ook het gewoon ga halen, dat het harde werken zich gaat uit betalen, dat ik dit kan.!
Ik zie de snelste zwemmers voor ons, valt best wel mee hoever we achter hun liggen. Dat geeft nog even een boost voor de laatste meters. Je kan het terras nu zien, voor de grote boom die de afgelopen tijd het enige puntje was dat ik zag, we gaan het halen!! Mooiste van deze tochten op zee, is dat je letterlijk van kant naar kant zwemt en pas stopt als je handen de bodem raken en je zo uit het water loopt. Dan ben je er, dan heb je het gehaald. In de pocket!!! Op de kant wordt je opgewacht door de snelste, de paar Grieken die op het terras zitten en de Griekse godin van het restaurant, iedereen is blij, trots op zichzelf en realiseert zich dat deze uitdaging gewoon een feit is!!
De laatste van de groep, die verwelkomen we door naar hem toe te zwemmen en samen de laatste meters te maken!! Mooi voor het groepsgevoel, uiteindelijk hebben we het samen geflikt! Nu eten en drinken, wel verdient! #sportismooi
Wil je ook echt goed leren zwemmen in open water? Bel Marjon of Giel – www.swimfantastic.com #swimfantastic
Comment