Is er mooier?
Lijkt wel of de laatste jaren het maar niet echt wil lukken om net als vroeger gewoonweg een paar weken ongeremd op natuurijs de meters te kunnen maken. Natuurlijk het klimaat veranderd, het wordt allemaal warmer, maar ook extremer.
Begint het seizoen in Oktober nog met +25 graden en kunnen we toch rijden op de Jaap Edenbaan, blijft de echte kou te lang uit. Super jammer daar we tenslotte allemaal stiekem hopen op de meters op de bevroren plassen en sloten, nog niet eens denkende aan een of andere echte tocht. Met spelden prikken was er dan toch af en toe even de temperaturen met een min ervoor maar van echte ijsgroei was nauwelijks sprake. Tot begin Maart, in de laatste weken van de Jaap Edenbaan kwam er dan eindelijk de kou uit Siberië. Striemende Oostenwind, lichte tot matige vorst, gevoelstemperaturen die eindelijk op echte winters leken en ja, het hield aan!
Velen snappen het, maar er zijn er ook genoeg die me voor gek verklaren, maar zodra het echt op het punt staat te gebeuren, wordt ik als een kind zo blij en kan ik alles laten vallen om maar zoveel mogelijk op het natuurijs te zijn. Op de woensdag, op pad, beginnen in Zuiderwoude, de plas voor de kerk, ligt er waanzinnig bij. Zwart, hard, dik genoeg en leeg. Wat een uitdaging staat ons te wachten.
Op de steiger de schaatsen aan doen, prikkers mee, altijd!, wind dicht ingepakt en gaan, zijn de eerste slagen niet de allermooiste, dan is de uitdaging, is het echt dik genoeg nog zo aanwezig, maar binnen deze eerste paar slagen is het water nu allemaal geïndexeerd als begaanbaar en volop genieten. Leuke van natuurijs, de wijsheid, geen rondjes, nee op pad maakt het toch net weer even een stukje leuker.
Maar de wind zorgt dan wel voor de kou, maar ook voor de irritante maar oh zo mooi ‘windwakken’ Dit jaar duidelijk aanwezig en zeker goed te zien, daar het ijs en de windwakken zich van elkaar onderscheiden met strak zwart ijs en golvend water met schuimkragen. Het randje tussen deze twee vormen van het ijs is dun, maar knoeper sterk. Dus gevaarlijk is het niet, wel uitdagend.
Vanuit Zuiderwoude steken we door naar Broek in Waterland, over het havenrak, dat afwisselend super ijs heeft, grote windwakken en prachtige rietkragen waar je langs kan blazen. Door de wind, die je dus ook in de rug hebt, lopen de snelheden snel op, met een kleine 45 km/u langs de rietkragen schaatsen, zon en kou, rust, kan het allemaal nog mooier? Richting het witte bruggetje in Waterland (bekend van de reclame van Sonema Berenburg- https://www.youtube.com/watch?v=x9GoGYCMJvI ) en daar, ook het natuurijs, traditionele #foutestart momentje meepakken met Edo.
Maximaal genieten langs de rietkragen, Edo die de GoPro bediend en deze mooie momenten vastlegt voor later, ach in iedergeval om er nog even van te kunnen genieten, als het straks allemaal weer weg is en weer iets hebt om lang op te teren.
Op de weg terug naar Broek aan het einde van eerste echte schaatsdag, was het mooiste moment van de dag, Midden op het Havenrak zaten in de windwakken een paar honderd Nijlganzen. Samen met Edo reden we die kant op en door ons geluid besloten ze massaal op te vliegen en dat beeld, alleen op de plas, rust, de ganzen die een schouwspel gaven tegen een blauwe lucht met typische Nederlandse schapenwolkjes, was echt een uniek moment die deze dag een gouden randje gaven. #sportismooi
en toen hadden we nog tot zaterdag !!
Comment